بزرگترین زنگ خطر برای صنعت چاپ با ورشکستگی بیش از یکصد و شصت چاپخانه در تهران طی یک سال گذشته
آنچه دست به دست هم داد تا تهران بزرگترین و مهمترین مرکز چاپ ایران تبدیل شود به قتلگاه چاپ و چاپخانه داری ایران، کاهش میزان سفارشات، کمبود مواد اولیه ، نابسامانی و عدم وجود برنامه ریزی لازم در اتحادیه مربوطه، عدم تطابق دستمزد با خط فقر در جامعه، عدم آموزشهای لازم حین خدمت و بسیاری از عوامل دیگر دست در دست هم دادند تا تهران مرکز چاپخانه های ایران رو به ورشکستگی برود.
اما بخش دیگر معضل چاپخانه داری در تهران که با ظهور کرونا نمود بسیار وسیعی پیدا کرد خروج و کوچ نیروهای متخصص - ماشین چی، کمکی و حتی کارگران این حوزه- از چاپخانه ها است.
عدم تناسب اجرت چاپ با اقتصاد پر تورم و کاهش ارزش پولی توان مالی مدیران چاپخانه را به مرور زمان کاهش داده که این مهم با کاهش چشمگیر سفارشات در برهه زمانی همه گیری کرونا میز افزایش یافته ، از سوی دیگر وسوسه درآمد بهتر، بدون ساعات کاری مشخص و مداوم در تاکسی ها اینترنتی مهاجرت بزرگی برای بدنه اصلی صنعت چاپ کشور رقم زده است.
این روند چنان روبه افزایش است که با نگاهی به آگهی های کاریابی که مدام در حال تکرار برای جذب اپراتور یا نیروی کار هستند، میتوان به رقم خوردن یک فاجعه انسانی در این حوزه دانست.
با همین چند خط به این نکته می رسیم که عدم دریافت اجرت کار مناسب و محاسبه شده با عقد کاهش بنیه مالی مدیران و کاهش توان مالی باعث از کوچ نیروی کار متخصص به اسنپ و تبسی شده است.
همانطور که در ابتدا نیز اشاره شده اتحادیه صنفی نیز هیچ برنامه و در وضعیتی کاملا نابسامان به سر میبرد تا چاپخانه شهر بی دفاع در کوران پر فراز نشیب اقتصاد کنونی کشور باشد و هر روز شاهد تعطیلی و ورشکستگی یک چاپخانه دیگر ...